Guten Tag !
Voor dit weekend (meer bepaald zondag en maandag) stond er een tweedaagse op het programma.
De organisatoren: twee actieve duitsers genaamd Oli(ver) en Phillip.
Het oorspronkelijke doel: Le grand muveron
Het eerste probleem: De gesloten cabanne omwille van het einde van het seizoen...
Het tweede voorstel: Met de auto tot l'eire (ofzoiets ;-)), dan naar de top van de Grand Chavalard, langs dezelfde weg naar beneden, via het meertje (alles is relatief tov lac leman) naar de cabanne du Démecre. De volgende ochtend naar de Dent de Morcle langs de ietswat geavanceerde weg (aka exposé), afdalen langs de normale weg naar col de fenestre en dan afhankelijk van de conditie, het weer en het uur naar de auto terug langs het meer (de korte weg) of rond de berg. (Zie ook het interactieve kaartje van Lausanne, snelkoppeling in de rechterbalk !)
De uiteindelijke uitwerking - zoek de 7 verschillen-
Zondag
6u10: de wekker van Annelies gaat af
6u40: Annelies springt op de fiets, gepakt en gezakt richting Rhodanie (een studentenhuis) alwaar de auto van Philip zou vertrekken:
7u15: de auto van Philip met Philip (duh), Oli, Noreen en Annelies (3x Duits, 1x Belg OF 2x man, 2x vrouw) vertrekt
9u: Na een avontuurlijke rit (het laatste stuk vooral) beginnen de 4 in de mist aan hun tocht.
9u45: waar blijft die verdomde afslag naar de Grand Chavalard?
10u15: een paar locals wijzen er ons op dat we de afslag in de mist gepasseerd zijn. Gids Philip wordt ontslagen (en dat zal niet de enige keer zijn ;))
11u: Zoals voorspeld door weatherfrog Philip trekt de hemel open en zien we de zon. Het dal zien we niet, want daar zijn de wolken.
12u30: we bereiken de top. Het laatste stukje was in verse sneeuw.
Op de top ontmoeten we een jarige local die met wat vrienden viert dat hij op zijn 40ste verjaardag voor het eerst op le Grand Chavalard staat. De receptie is uitgebreid, met champagne in echte glazen, vlees, kaas,...
16u: We zijn terug beneden en genieten van het mooie weer (wind inclu)
18u: Arrival in de cabanne, na een onderlinge weddenschap over hoe snel we boven zouden staan (varierend van 45 minuten tot 1u01). Oli wint gemakkelijk maar is zwaar bevooroordeeld aangzien hij hier een 2 tal weken geleden al was met een paar Zweden.
19u30: We laten ons derde bord spaghetti koud worden voor een pracht van een zonsondergang !
20u15: We komen terug binnen en zien er blijkbaar zeer uitgehongerd uit, want we krijgen spontaan alle restjes van de overige -licht beschonken door de feestdag van morgen? -bezoekers voorgeschoteld. Kaasfondue, dat moet je geen twee keer zeggen tegen hongerige duitsers ;-). Ik blijf een beetje aan de kant, want door het snelle eten en daarna naar bovenlopen speelt mijn maag een beetje op.
21u30: Moe en voldaan kruipen we onder de wol.
de nacht: koud en warm tegelijk, snurkers en zware ademers. In korte maar krachtige stukjes.
De cabanne heeft trouwens 'aucune réseau', dus helemaal geen GSM-ontvangst, hét summum van vrijheid.
Maandag
7u30: De wekker van Annelies maakt enkel Annelies wakker, ze gaat naar het 'toilet au compostage', mooi idee, maar de geur gaat er niet echt mee weg ;-)
8u: ontbijt ! Lang leve de colruyt ontbijtkoekjes. Blijkbaar is de 7 liter drinkbaar water die we besteld hadden niet meer voorhanden. De hut heeft geen bron in de nabijheid en leeft dus op water van het dak. Volgens de gardien niet drinkbaar, dus moet het eerst gekookt worden en kost het bijgevolg 3CHF per liter. Zonder water kan je nu eenmaal niet, dus dat is een noodzakelijke kost. We krijgen uiteindelijk een 4 liter afgekoeld water mee (in de twee camelbags). Mijn drinkbussen hebben nu een lichtjes andere vorm door het warme water dat ze te verwerken kregen.
9u30: door de problemen met het water, een half uurtje later dan gepland, in -voor de verandering- mist vertrokken voor de route exposé naar le Dent de Mercle.
10u30: We horen en zien stenen naar beneden vallen. Een groepje van ongeveer 10 steenbokken staat op een goeie 30 meter boven ons. Niet echt de meest confortabele situatie dus we maken vlug voort.
11u: We komen op een kam, waar we normaal niet zouden moeten zijn. Door de steenbokken hebben we onze afslag gemist. Door het einde van het seizoen zijn de tekens al wat vervaagt en moeilijker te bespeuren. We besluiten dan maar af te dalen. Na een 100 meter dalen, stelt Philip voor om de andere weg die een paar honderd meter verder zou moeten liggen te zoeken. Mijn instinct zegt echter dat dat geen goed idee is. Je bent dan je huidige weg kwijt en je weet hoe goed de andere weg gemarkeerd is. In het Engels (dat is nog steeds veel krachtiger in zo een dwingende situaties) maak ik het hen duidelijk dat ik dat geen goed idee vind. Gezegend met een paar ontgoochelde blikken dalen we verder af. De woorden 'no marks = no road = no insurance' blijven hopelijk lang genoeg hangen na mijn eindeloos herhalen.
12u15: we bereiken col de fenestral, alwaar we na veel wikken en wegen besluiten toch de klim naar dent de mercle aan te vangen. De enige voorwaarde is dat we zobiezo om 15u rechtsomkeer maken, om nog voor het vallen van de dag terug aan de wagen te zijn.
13u50: we komen na een zeer gevarieerd en aangenaam paadje (lang leve van steen-naar-steen lopen) aan bij het laatste stuk. De bergen vragen ons vriendelijk te glimlachen vooraleer het klauteren aan te vangen.
14u15: Jiha, de top ! Grote vreugde, maar lang kunnen we er niet van genieten, want de Vaudse kant van de top is als een overkokende pot water met zijn vele stijgende wolken.
15u50: We ontdekken een oude observatie post van het Zwitserse leger die vernietigd is (vrijwillig?). Door de grot kom je aan de andere kant van de berg, alwaar je mijlenver kan zien. De schuilplaats zelf is van aan die kant moeilijk aan te vallen en zelfs bijna onzichtbaar. Geniaal, het zwitserse leger. Philip heeft zijn legerdienst bij het leger gedaan (dat is niet vanzelfsprekend) en analyseert de hele ligging.
16u30: laatste lange pauze van de dag, alwaar het overige eten verslonden wordt. Bij de beslissing of we langs de korte reeds geziene weg of langs een andere iets langere weg naar huis gaan kiezen we (iets overmoedig?) voor de langere versie.
18u30: Na een dikke 2 uur stappen, met steeds meer kwaaltjes (dubbele voetzolen, blaren, pijnlijke benen, licht verrokken kruisbanden, .... maar niet allemaal bij dezelfde persoon) komen we aan bij de wagen. Einde avontuur... of toch niet?
19u15: Integenstelling tot de rit naar boven, zien we nu wel waar we rijden, magnifiek! Respect voor de chauffeur en de wagen :)
21u: Arrival in Rhodanie
21u30: Annelies vertreert nog een paar extra hoogtemeters op weg naar haar kot...
De data:
Aantal geklommen meters: 1300+1000 = 2300
Aantal meters gedaald: 800+1500=2300
Aantal uren gewandeld incl pauze's: (18-9)+(9u30-18u30) = 18u
Aantal memorabele momenten: ontelbaar
Aantal 'geil's uit de monden van de Duitsers: ontelbaar
(sinds 20 jaar betekent 'geil' in het Duits maar evenveel meer als onze 'zalig, prachtig', nvdr)
De day-after-gevoelens:
9u slaap is niet genoeg om de vermoeidheid weg te werken, 25 minuten loslopen maakt de spieren losser en 'egaliseert' de pijn over de hele spier, wat ietsje draaglijker is. Een verbrand gezicht tijdens een bewolkte dag is raar.
Voor mijn medewandelaars was dit niet de laatste wandeltweedaagse van hun Erasmusavontuur, voor mij helaas waarschijnlijk wel (misschien met sneeuwschoenen? misschien kom ik eens een weekje af? :))
A la prochaine !
Annelies (aka Anna-Lise, of hoe duitsers en zwitsers mijn naam schrijven als ze hem horen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten